Eindelijk nog eens een verhaal ... Vandaag heb ik zeker 5 keer de vraag gekregen waar het volgende sappige verhaal blijft. Het is dus hoog tijd dat ik er nog eens werk van maak! Ik moet ook wel van mezelf want ik heb schrik dat ik anders vanalles vergeet te vertellen en dat zou zonde zijn, nietwaar?

Twee weekends geleden (22&23 oktober denk ik) zijn Ken en ik gaan kamperen met Brad en Ellen. Zaterdagmiddag kwamen we na een lange trip aan op het Renaissancefestival. Onderwegheb ik eigenlijk niet veel gezien want ik was weer maar eens in slaap gevallen. Dat is meestal zo als we met de autoweg zijn. We hebben de auto geparkeerd en zijn naar Brad en Ellen gegaan.Onderwegvan de parking naar het festival zagen weal veel volk dat verkleed was.Maar we warengewaarschuwden ik had mijn Grieks kleed aangedaan om toch ook iets 'speciaals' aan te hebben(dit was o.a. een cadeau van Brad en Ellen). Wanneer we onzekameraden tegen kwamen was het al duidelijk wat het thema van het festival was: 'Piraten'. Het was moeilijk om niet in de lach te schieten, maar ze waren wel supergoed verkleed. Ze vinden het blijkbaar leuk om te doen en gelijk hebben ze. Iedereen liep zo rond, buikdansers (ook al droegendie beter iets dat hen wat meer bedekte), zigeuners, piraten, mensen uit de middeleeuwen... Er waren echt prachtige kostuums bij en hele dure ook. Dit op zich was al een evenement voor ons.Het decor was ook heel mooi. Het waren precies verschillende dorpen uit de geschiedenis. Het festival zelf was een zeer gezelligebedoening. Overal was er muziek en spelletjes,uiteraard ook ontzettend veel eetkraampjes (je kon alles eten wat je wou, zelfs supergrotekalkoenpoten en alligator), er werd gedanst, er waren shows, kleine winkeltjes... Wanneer het donker werd was het festival afgelopen en gingen we richting onzecamping. Ellen had al een glas teveel op (die drinken hier echt al van 's middags) dus het ging er wat trager maar grappig aan toe. We namen ons gerief uit de auto en volgden Brad naar de tent. We sliepen bij hen in een tent maar hadden ons eigen compartimentje (al een geluk

). We maakten kennis metde vrienden en kenissen vanBrad en Ellen. Dit waren Gordon en Larry en anderen waarvan ik hun naam al niet meer weet. Iedereen komt een babbeltje slaan, moeilijk om allemaal te onthouden dus. We installeerden onze kampeerstoeltjes van de Walmart bij die van Gordon en Larry. Het was een gezellige avond. We hadden keiveel drank meegebracht, uiteindelijk bleek dit veel te veel te zijn HAHA. Na een tijdje zijn Ken en ikeen wandelingetje gaan maken op de camping.Hieruit bleek dat Amerikanen het begrip kamperen niet zozeer linken met 'back to basics' maar eerder met 'hoe groter, hoe beter' en 'hoe gekker, hoe beter'. Wij hebben motorhomes gezien zo groot als een huis, met verschillende uitklapmogelijkheden. Een opblaasbaar scherm waar ze een film op projecteerden, een DJ tent (vlak naast ons), BBQ's... Alles maar dan ook alles hebben ze bij. Zo was er iemand dat een ananassnijder nodig had en iemand anders had dit bij. Dit neem ik niet mee op een kampeertrip, maar zij wel . Geweldig toch?! Het was een vermoeiende dag en Ellen was al gaan slapen. Ik was ook moe eigenlijk maar er was nog zoveel lawaai (een DJ tent naast de deur!). We zijn wat verderop naar de djembé cirkel gaan kijken. Dit is de gewoonte van de groep mensen waar wij bij verbleven. Eigenlijk is decamping een plaats waar elk jaar dezelfde mensen naartoe komen.Zij zijn verdeeld inverschillende 'clans'. Wij waren bij de djembé cirkel. Elke clan heeft ook zijn eigen naam en soms ook een vlag. Maar Gordon zei dat de DJtent veel verpest dit jaar. Hij vond dathet er op achteruit ging (met de jeugd enzo, die man was 60jaar denk ik). Later op die avond kwam er ook een kerel van onze leeftijd vragen of we mee naar een Wet T-shirt contest kwamen kijken. Tuurlijk! Dit willen we niet missen, als je in Amerika bent... Uiteindelijk bleek er niets te zien. Er was wel een spelletje Jenga aan de gang. Maar een reuzegrote Jenga. Op het blokje dat je er van tussen haalde stond onderaan een opdracht en je moest die uitvoeren. Er staat daar ook een troep Amerikanen te roependus je was wel verplicht. Zo deed er een meisje haar t-shirt omhoog (een echte attentionwhore), heel raar. Het spel gebeurde in een sneltempo, moeilijk om te volgen. Er werd veel door elkaar geschreeuwd en geduwd.We zijn dan maar stilletjes afgedropen. Onze fles Kriek (weer een cadeautje van Brad) was bijnaleeg dustijd om te gaan bijvullen. We hebben toen nog eventjes in onze stoeltjes gezeten maar dan ben ik gaan slapen. Ik was heel moe maar het was niet gemakkelijk. Het was precies of ik op een fuif in slaap was gevallen. En maar bonken rond mijn oren . Een paar uur later is Ken ook komen slapen, toen was het stil denk ik.

De volgende ochtend kregen we een uitgebreid ontbijt van Brad. Eitjes, spek, salsasaus, gebakken patatjes en dat allemaal in een tortilla. Dat was echt superlekker! Op z'n Amerikaans aan zijn grote bakplaat. Brad had teveel gemaakt en deelde aan iedereen uit. Dat is hier zo de gewoonte. De mensen zijn hier echt supergastvrij 'Wat van mij is, is ook van jou'. Gordon met de heeeeele dikke buik lag op zijn bed aan een zuurstofmachine. Hij kwam uit zijn tent en riep: 'I'm aliiiiive!' en toen stak hij een sigaret op. De geluiden die hij en Larry tesamen maakten, heb ik nog nooit gehoord in mijn hele leven. Hoesten, kuchen, rochelen, niet echt gezond. Na het eten hebben we alles opgeruimd want het begon een beetje te regenen. Als afsluiter heb ik van Ellen nog verkleedoorbellen gekregen die heel goed matchen met mijn Grieks kleed dat ik ook van hen gekregen heb.

Het was een superleuke ervaring! We waren wel heel moe wanneer we thuiskwamen en hebben dus niet veel meer gedaan.

Op de terugweg zijn we wel nog door een wijk gereden waar er verschillende ranches stonden. Reuzegrote huizen met een omheining aan waar paarden kunnen lopen. Zo'n sjieke huizen, niet te geloven! Er liepen ook eekhoorns én hertjes in die mensen hun tuin. Als wij hier de lotto winnen...

Tot de volgende!

BYE

x